تریسکل ۶ منتشر شد
بالاخره نسخهی ۶ تریسکل از تنور اومد بیرون.
تریسکل = آزادی با طعم اوبونتو !
- ۲ نظر
- ۲۲ اسفند ۹۱ ، ۲۰:۲۴
- ۱۲۸۰ نمایش
بالاخره نسخهی ۶ تریسکل از تنور اومد بیرون.
تریسکل = آزادی با طعم اوبونتو !
توزیع تریسکل که توزیعی صد در صد آزاد هست، پیش از این، اوبونتو رو از شر نرمافزارهای غیرآزاد رهایی میداد و هستهی لینوکس موجود در اوبونتو رو با هستهی لینوکس- لیبره جایگزین میکرد و اینجوری توزیع تریسکل رو بر پایهی اوبونتو منتشر میکرد. حال بدلیل کمبود منابع انسانی و مالی از این به بعد توزیع تریسکل تنها بر پایهی انتشارهای با حمایت طولانیمدت (LTS) اوبونتو منتشر میشه یعنی نسخهی تریسکل ۶ که بر پایهی ۱۲٫۰۴ تولید شده و قایل دانلود هست به کنار، نسخهی بعدی آن بر پایهی اوبونتو ۱۴٫۰۴ منتشر خواهد شد. و به عبارتی دیگر، توزیع تریسکل هر دو سال یکبار نسخهی جدیدش منتشر میشه و میتونیم از پایداری بیشتری لذت ببریم. البته زمزمههایی برای تغییر از اوبونتو به دبیان نیز شنیده میشه که هنوز زیاد طرفدار نداره.
برای اطلاعات بیشتر:
https://trisquel.info/en/forum/after-version-6-trisquel-moving-lts-only-releases
https://trisquel.info/en/wiki/2013-03-05-meeting
https://trisquel.info/files/trisquel-dev.2013-03-05-17.00.log_.txt
سلام دوستان عزیز. توی این پست میخوایم در رابطه با سیستمهای «کنترل نسخه» صحبت کنیم. و بگیم که چی هست و به چه دردی میخوره.
یک کلام خطم کلام. «سیستم کنترل نسخه» وسیلهای است برای مدیریت تغییرهایی که روی کدها و یا نوشتهها و یا غیره انجام شده. و همچنین برای بازیابی راحتتر در آینده، کدنویسی توسط بیش از یکنفر، مشخص بودن تغییرها از روز اول، مشخص بودن شخص انجام دهندهی تغییرات، برای بازگشت به نسخههای قبل و ... استفاده میشه.
علاقهمند شدم، میشه با یه مثال عملی توضیح بدی؟. چشم. سیستم کنترل نسخه که انگلیسیزبانها بهش میگن (version-control system) یا به اختصار vcs ، (و همچین اسپرانتو دانها یهش میگن versitena sistemo) وسیلهای هست که ما از اون برای رسیدن به یعضی از مقاصد استفاده میکنیم! فرض کنید که سه نفر میخوان با کمک همدیگه نرمافزاری رو بنویسن (مریم، جمشید، پژمان). پس کدهای این نرمافزار (بدنهی درخت = trunk ) باید در جایی قرار داشته باشه که هر سه نفر بهش دسترسی داشته باشن مثلا روی شبکهی اینترنت. اون سه نفر بعد از فکرکردن در رابطه با نرمافزارهای آزاد، تصمیم میگیرن که کدهاشون رو روی اینترنت بذارن. حالا اونها انتخابهای زیادی دارن که روی چه وبگاههایی بذارن. بعد از دیدن وبگاههای متفاوت بین سه تا وبگاه مردد میمونن. وبگاههای لانچپد، گیتوریس و گیتهاب. میرن مطالعه بیشتر میکنن میبینن که وبگاه گیتهاب مورد تایید بنیاد نرمافزار آزاد نیست، پس همون اول بیخیالش میشن. لانچپد از سیستمکنترل نسخهی «گنو بازار» استفاده میکنه و گیتوریس از« گیت». بعد از مشورت با چند نفر به این نتیجه میرسن که هم گیتوریس خوب هست و هم لانچپد ولی چون نیاز به مباحث مدیریت پروژهای دارن از لانچپد استفاده کنن بهتره. بعد یه پروژه روی لانچپد میسازن و به خودشون (هر سهتاشون) دسترسی هم دیدن کدها و هم تغییر کدها میدن. (دسترسی خواندن نوشتن = read-write access). خب. جمشید کدهایی که از قبل نوشته بود رو میذاره روی لانچپد (commit میکنه.) و این کدها میشن نسخهی ۱ (revision 1) بعد از اون مریم میره کدهایی که جمشید روی لانچپد گذاشته (نسخهی ۱) رو میگیره (check out میکنه) و بعد تغییراتی روش اعمال میکنه و دوباره میفرسته روی لانچپد (commit میکنه) و این میشه نسخهی ۲ (revision 2). حالا جمشید میخواد ببینه که مریم چیکار کرده، پس میره کدها رو از لانچپد میگیره (check out میکنه) و بعد با کدهایی که از اول داشت قاطیش میکنه (merge میکنه) و بعد تغییراتش رو commit میکنه و این قضیه همینجور ادامه پیدا میکنه. و بعد از مدت زیادی پژمان سر و کلهاش پیدا میششه، کدها رو میگیره و تغییرات چرت و پرتی میده و میذاره روی لانچپد، بعد مریم checkout میکنه و بعدش لیست تغییرها (change list) رو نگاه میکنه و متوجه میشه که بله آقا تشریف آوردن! تصمیم میگیره که تغییراتی که پژمان داده رو به حالت قبل بازگردونه (revert کنه). اون کار رو انجام میده و با همفکری جمشید دیگه به پژمان فقط دسترسی دیدن کدها رو میدن (دسترسی فقط خواندن = read-only access) و از اون موقع به بعد هر موقع که پژمان بخواد کدها رو تغییر بده نمیتونه! و باید اول یک مخزن برای خودش بسازه و بعد یک کپی از کدهای رویلانچپد رو بذاره روی مخزن خودش (منشعب کنه یا شاخهبندی کنه = fork کنه یا branch کنه) و بعد تقاضا بده که کدهاش با کدهای مسیر اصلی (baseline) که کدهای پروژهی مریم و جمشید هست! قاطی بشه (merge request بده) و اگه اونها صلاح دیدن کدها رو وارد کنن (merge کنن).
نکته: چون میخواستم داستان خیلی پیجیده نشه بعضی از اصطلاحها رو وارد داستان نکردم.
معنی بعضی از اصطلاحها برام نا آشنا بود. بیشتر توضیحشون میدی؟ حتمن. اول این شکل رو که از ویکیپدیا گرفتم ببینید. خیلی از چیزها رو متوجه میشید.
توی دو تا پست قبلی در رابطه با ایمکس اول از همه گفتیم که ایمکس چی هست و بعد از اون مقداری در رابطه با کلیدهای ترکیبی در ایمکس صحبت کردیم. توی این پست میخوام تعدادی از دستورهای ایمکس رو که ممکنه بکارتون بیاد بهتون بگم.
ابتدا دستور رو میگم و زیرش توضیح رو.
۱. اجرای ایمکس:
$ emacsاگر طبق روال نصب در دو پست قبلی رفته باشید، با زدن این دستور ایمکس به صورت گرافیکی اجرا میشه. (البته اگه کسی خواست میشه کاری کرد که با زدن این دستور ایمکس تحت پوسته (شل) اجرا بشه) یا
$ emacs -nwبا زدن این دستور، ایمکس تحت پوسته (شل) اجرا میشه و کل فضای پایانه (ترمینال) رو اشغال میکنه. برای یادگیری بیشتر توصیه میشه که حتما ایمکس رو تحت پایانه اجرا کنید تا مجبور بشید که یاد بگیرید. (-nw یعنی no window)
M-x c-modeیعنی ابتدا M-x رو بزنیم و سپس بنویسیم c-mode و سپس Enter را فشار دهیم.
M-x c++-mode
M-x java-mode۴. الآن که mode مشخص شد طبق پست قبل کدمون رو مینویسیم و کامپایل میکنیم.
امروز میخوام یه رفیق و دوست خیلی خوب رو بهتون معرفی کنم. کسی که همیشه کنارتون هست ولی هیچوقت نمیبینیدش. کسی که فقط تو روزای بدبختی یادتون بهش میافته و اون هم بی هیچ چشمداشتی کمک میکنه. معرفی میکنم آقای «آر فورس دیپندز» :
$ sudo dpkg -r --force-depends <package-name>قضیه از چه قراره؟ من یه عادت خیلی زشت دارم، اون هم اینه که اگه سیستمعاملم درست کار کنه حس میکنم زندگیم یکنواخت شده و دچار پوچی شدم! حتمن باید یه انگولکیش بکنم تا به غلط کردم بیافتم ;)
$ sudo dpkg -r --force-depends libglib2.0-cli
تفاوت gcc و gfortran در این است که gfortran کتابخونهها رو به صورت خودکار لینک میکنه به برنامهی شما.
منبع:
http://gcc.gnu.org/onlinedocs/gcc-4.7.2/gfortran/About-GNU-Fortran.html#About-GNU-Fortran